یوونتوس چه انتظاری از مربی سابق میلان می تواند داشته باشد؟
 |
وقتی ماکسمیلیانو آلگری به عنوان سرمربی جدید در یوونتوس استادیوم گام بر می داشت، هیچ شباهتی به آدمی که شانس حضور در آنجا را داشته باشد، نداشت و حتی شانس حضور در بیرون از آنجا را هم نداشت.
همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد: آنتونیو کونته دو روز پس از شروع تمرینات پیش فصل استعفا داد و یوونتوس نیاز داشت تا به سرعت جایگزین او را انتخاب کند. ماکسیمیلینو آلگری در دسترس ترین مربی ایتالیایی بود. او از پذیرفتن سرمربی گری تیم ملی یونان امتناع کرده بود و همچنین به گفته ی مجله ایتالیایی پانوراما به باشگاه وست هم انگلیس هم نزدیک بود، اما صبر کرد. هیچ کسی نمی توانست پیش بینی بدست آوردن این نیمکت را برای او داشته باشد.
آلگری به دلیل باخت چهار بر سه برابر تیم کوچک ساسولو در ژانویه 2014 از میلان اخراج شده بود. او به خاطر بدست آوردن قهرمانی در اولین فصل حضورش با روسنری شناخته شده بود، اما زمانی که باشگاه بازیکنان خودش (مثل زلاتان ابراهیمویچ و تیاگو سیلوا) را فروخت و نیروهای کارآزموده ی خود را از دست داد، شروع به نزول کرد.
اما آلگری مقصر همه ی این اتفاقات نبود: او از تاکتیک تقلیل دهنده و واکنشی در بازی هایی که از اهمیت برخوردار بود استفاده کرد، او تمایلی به در دست گرفتن کنترل بازی نداشت، بازیکنان را به عقب کشیدن و ماندن مجبور می کرد، به تیم خود اجازه نمی داد تا بازی خود را بر حریف دیکته کند و به سوی برد پیش روند و تیم او هم با ترس در چنین مسیری (به خصوص در لیگ قهرمانان اروپا) بازی می کرد.
هیچ یک از بازیکنانی که تحت نظر آلگری بازی کرده بوده اند، واقعاً از او بد نگفته و بد تعریف نکرده اند. داستانی هایی که تا حالا بیرون آمده اند: جانلوکا زامبروتا در آتوبیوگرافی خود شرح داده است که در بازی برگشت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان برابر آرسنال، زلاتان ابراهیمویچ تقریباً تا مرز درگیری فیزیکی با آلگری پیش رفته بود. آنها نیمه اول را با سه گل واگذار کرده بودند، البته میلان به دلیل باخت چهار بر صفر در بازی رفت از پیش انگیزه اش را از دست داده بود، و بعد از آن آلگری گفت «اهمیتی ندارد»، در بازی ای مثل این، آلگری دو دروازه بان روی نیمکت خود داشت.
زامبروتا نوشته «در سال اول مشکلی با آلگری نداشتم، اما در سال دوم ما اسکودتو را به دلیل مدیریت نادرست در رختکن باختیم».
با این وجود، آلگری دوباره یکی از آن بازیکنان ناراضی را ملاقات می کند. آندره آ پیرلو زمانی میلان را ترک کرد که مربی برای او روشن ساخته بود که دیگر نمی تواند در جلوی مدافعین بازی کند، همان جایی که پیرلو همیشه در آن رونق داشته و هنرنمایی می کرد.
به هافبک 35 ساله گفته شده بود که «تو دیگر نمی توانی آن پیرلو باشی». همه آن چیزی است که پیرلو در کتاب خود ذکر کرده است، او همچنین ادامه داده که «یک رابطه معمولی با آلگری داشته است». اما حقیقت همچنان باقی است: زمانی که میلان در سال 2011 قهرمان سری آ شد، کمترین میزان اعتماد به پیرلو برای ادامه هنرمندی اش در میلان بود، در نتیجه او هم مثل بازیکنان بلند پرواز و جاه طلب، میلان را ترک کرد.
حالا آن آدمی که پیرلو را دور انداخت می گوید که «با پیرلو یک رابطه ی خیلی عالی دارم». این یک چیز متعارف در صحبت های اوست. آلگری میل دارد تا صحبت هایی کند که مناسب آن موقعیت نیست. در میلان، او بازیکنانی را تحسیتن و ستایش می کرد که لایق تحسین نبودند. او فقط ستاره هایش را نکوهش می کرد. تمام رختکن را اداره نمی کرد. او پیغام ها را ساده می کرد و اهداف را به حداقل کاهش می داد.
در سال 2013، زمانی که میلان برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان تلاش می کرد، آلگری به خبرنگاران گفته بود که «به پایان رسیدن فصل با جایگاه سوم مثل بردن اسکودتو می باشد. موفق ترین باشگاه های جهان نباید برای جایگاه سومی راضی و قانع باشند که این جمله همان چیزی است که ذهن هواداران خراب می کند».
همچنین یک مشکل دیگر هم وجود داشت، تناسب اندام. کلارنس سیدرف در میانه فصل قبل به میلان پیوست تا نتایج فاجعه ی آلگری را بهبود بخشد. او در مصاحبه با گازتا دلا اسپورت گفت «سطح آمادگی و تناسب اندامی که من اینجا مشاهده کردم مطلوب نیست. این کشمکش زمانی که از تمرینات بدنسازی در شروع فصل عقب باشید، طبیعی است».
و آلگری همان تیم تمرین دهنده و دستیاران خود را خواهد آورد «مارکو لاندوچی و سیمونه فولتی دستیاران آلگری در یووه خواهند بود (هر دو در میلان با ماکسی فعالیت می کردند) — بر گرفته از صفحه توئیتر دیوید آمویال، 16 جولای 2014».
تعداد و شمار مصدومیت ها در زمان مربیگری آلگری در میلان به طور غیر قابل توصیفی بالا بود. شاید او بازیکنانش را زودتر از موعد بهبودی کامل به بازی کردن تشویق می کرد. زمانی به ستارگانش بازی می داد که آنها باید استراحت می کردند.
به عنوان مثال: از دست دادن جانپائلو پاتزینی چند روز پیش از مسابقه بزرگ خارج از خانه مقابل بارسلونا. آلگری تصمیم گرفت تا پاتزینی در مسابقه نه چندان مهم در برابر جنوا بازی کند، و در نتیجه قمار او شکست خورد. (پاتزینی آن روز در مارچ 2013 لنگ لنگان زمین بازی را ترک کرد و هرگز دیگر به آن بازیکنی که بود، تبدیل نشد). ماریو بالوتلی هم به دلیل بازی در لیگ قهرمانان با پیراهن منچسترسیتی نمی توانست در اروپا برای میلان بازی کند و در نتیجه مجبور به استفاده از ام بایه نیانگ به عنوان مهاجم شد. نیانگ در این پست قرار گرفت و میلان با چهار گل باخت و به خانه بازگشت.
زمان هایی هم هست که او بازیکنانی را در پست های ناکارآمد قرار می دهد. او به تاکتیک هایی ساده لوحانه رو آورد، برای مثال استفاده از کوین کنستانت در سمت چپ دفاع، تضغیف استفان الشراوی با بازگشت های اجباری برای پوشش در دفاع. آلگری از امانوئلسون در هر پستی به جز دروازه بانی استفاده کرد. او بازیکنانی را در نقل انتقالات هدف قرار میداد که متناسب نیاز تیم نبودند. رمزگشایی تفکرات و فلسفه آلگری واقعاً کار سختی است.
آنتونیو کونته به صورت منظم از چرخش در ترکیب تیمش استفاده می کرد که آلگری در این زمینه ضعیف است. تیم یوونتوسی که به او سپرده خواهد شد هنوز هم مایل ها با میلانی که او مربیش بود فاصله دارد. او مهره های خوبی دارد و یوونتوس هم هنوز شانس بسیار بالایی برای چهارمین قهرمانی پیاپی در سری آ را دارا می باشد. این تیم بهترین بازیکنان در خطوط دفاع، میانی و حمله در ایتالیا دارا می باشد. یوونتوس اتفاقی و ناگهانی همه ی اینها را از دست نمی دهد.
اما گمانه زنی هایی در مورد بعضی بازیکنان وجود دارد که همه جا درموردشان صحبت می کنند. روزنامه نگاران دیلی میرور و گاردین از تماس سران منچستریونایتد با یوونتوسی ها برای خرید ویدال صحبت می کنند، ولی گزارش های روزنامه مارکای اسپانیا و دیگر جاها از نهایی شدن پیشنهاد 44 میلیون یورویی سخن می گویند.
البته آلگری از اینکه مربی ویدال یا پل پوگبا و دیگر بازیکنان باشد بسیار خوشحال است، اما نکته پنهان این است که آیا آنها هم از اینکه او مربیشان باشد، خوشحال هستند یا ...
درسته که آلگری روی نیمکت ساکت و خاموش نیست، اما طراوت کونته را ندارد. او مثل کونته آموزش و تمرین نمی دهد. آندره آ پیرلو در کتابش نوشته «زمانی که کونته صحبت می کند، صحبت هایش شما را به شور می اندازد». برای بازیکنانی که هنوز از استعفای کونته در شوک هستند، مثل جی جی بوفون که گفته «نمی دانم چرا کونته تیم را ترک کرد»، انتقال تیم به آلگری فقط شوک خواهد بود.
مقاله آنتونی لوپوپولو، وب سایت Bleacher Report
